İki ay sonra blog yazmak bir tuhaf, özledim bir şeyler yazmayı..
Neden iki aydır yaz(a)madığımı az çok anlamışsınızdır.
OKUL.
Ciddi ciddi iki aydır okula alışmak için büyük bir çaba harcıyorum, neredeyse her gün cehennem gibi geçiyor. Tam biri ile iyi anlaştım diyorum ertesi gün o kişi nedensiz yere soğuk davranmaya başlıyor.
Bende ilk başta soğuk olan bir tip olduğumdan iyice gidiyor.
Neyse ki şu son 2 haftadır falan daha iyi gidiyor, öğretmenler bana yumuşak davranıyor (derste sesim çıkmıyor zaten, kızabilecekleri bir şey yok) ve sınıftaki kızlardan (22 kişilik sınıfta 5-6 tane erkek var bu arada lol) bazıları beni görünce yanağımı sıkıştırıyorlar veya dersin ortasında "Öğretmenim ***** ne kadar tatlı değil mi?!" diyorlar. Amaçlarını anlayabilmiş değilim, çünkü okul içerisinde "tatlı" gözüken bir tipim yok. Hatta ölü balığın gözleri gibi olan gözlerim daha çok ölü balığın gözleri gibi oluyor. (Hatta bunu bir ara söyledim ve "Oha cidden öyle lan." gibi bir tepki aldım.)
Okul dışında pek fazla şey yok. Hayatımı Youtube'dan saçma sapan videolar (oyuncak bebek yenileme, bolca drama içeren vb.) izleyip tüm zamanımı boşa harcıyorum. %1 oranında olan sosyal yaşantım eksilerde, dışarı sadece okul için veya ailemin beni zorla bir yere götürmesi ile çıkıyorum.
Kısaca anlatmam gerekirse cehennemin içindeyim, çoğu şey iyi gitmiyor ama ben olumlu olmaya çalışıp daha çok mutsuz oluyorum.
2-3 hafta önce buraya geldiğimizden beri ilk defa psikolojik tedavi amaçlı psikologa gittim. 2. gidişimden sonra istemediğimi fark edip bıraktım. Hala çöküş evresindeyim(?) ancak kendimi mutlu edebilecek şeyleri kısa süreli de olsa yapmaya çalışıyorum.
Bazen umutlu, bazen ise umutsuzum. Dengesiz halim devam ediyor.
Her neyse, içimdeki umutsuzluğun bir kısmını buraya yazıp bir miktar sakinleştiğime göre gidebilirim. Bahsedebileceğim tek iyi şey, yarın belki yeni bir şeyler yazabileceğim. Gerçi benim yazılarımı kim bekliyor ki..
Daha fazla gevezelik yapmadan burayı terk ediyorum. Kendinize iyi bakın, ben pozitif kalamasam da siz pozitif kalmaya çalışın veya hep birlikte negatif şekilde dolaşalım. Ona da varım ben.
Bir sonraki yazıda görüşmek üzere~!
