Yine korku ile başladığım bir mim. Nedenini bilmiyorum ama korku içerisindeyim.
Her neyse, Shuu-san'a teşekkür ediyor ve mime geçiyorum.
- Ben küçükken hayvanlara şuan olduğumdan daha çok düşkündüm. Herkes bebeklerle oynarken ben peluş hayvanlarla oynardım. Bebek arabasında bebek değil oyuncak ceylanımı veya tavşanımı gezdirirdim.
- Ben küçükken utangaçtım. Birileriyle tanışmak kaynaşmak hep benim için zordu. Ben ortama ısındıktan sonra az buz konuşanlardandım. (Hala da öyle?)
- Ben küçükken hem araştırmacı hemde veteriner olmak istiyordum.
- Ben küçükken tuz ve şekeri karıştırıp annemlere şaka yapıyordum.
- Ben küçükken köpek taklidi yapmaktan büyük bir zevk alıyordum. Hatta çocukluk arkadaşımla sırayla köpek&sahip oluyorduk.
- Ben küçükken bir oyuncak tavşanım vardı. Adı Bugs Bunny'ydi, herkes ''Pis olmuş at onu.'' demesine rağmen hiçbir zaman yanımdan ayırmıyordum.
- Ben küçükken tatilde babaanneme gittiğimizde kapıdan içeri girmek bile istemiyordum. Çünkü babaannem severken çimdikliyordu ve canımı yakıyordu. Bu yüzden belli bir yaşa kadar pekte istekli gitmedim evlerine.
- Ben küçükken uyumadan önce anneme masal okutturup öyle uyuyordum.
- Ben küçükken arkadaşlarım eve oynamaya geldiklerinde, giderlerken arkalarından ağlıyordum.
Sanırım bu kadar. Bazı şeyleri hatırlamama yardımcı olduğu için anneme teşekkür ediyorum.
Şimdi mimleme kısmı, öncelikle yapmak isteyen herkes yapabilir hatta yapmasını şiddetle tavsiye ediyorum. Ama ben Kaidatsu'yu mimliyorum efendim~!
İyi uğraşmalar~
Okuduğunuz için teşekkürler, kendinize iyi bakın.
Aneeeeey nurtopu gibi mükemmelli bir mimim oldu <3 Benim de dedem öyle çok çimdiklerdi köşe bucak kaçardım evin içinde kesinlikle hoş değildi qwq
YanıtlaSilEheheh. <3
SilSanırım çoğu ailede var bir çimdikçi. -böyle bir kelime var mı yahu..- QwQ
Durumu en iyi özetleyen kelime çimdikçi olabilir sanırım, yoksa da olmalı öyle bir kelime asdkfjaıs!
Sil